HDM

Mijn vorige verhaaltje wilde alleen laten zien dat het letterlijk nemen van 'een leven na de dood' tot ongerijmdheden leidt. Een fysiek voortbestaan, of iets wat daarop lijkt, is dus uitgesloten. Maar er zijn natuurlijk wel trucs om dat leven na de dood te redden. De belangrijkste is de uitvinding van de 'ziel'. Je hoort daar eigenlijk weinig meer over. Wie durft bijvoorbeeld nog van 'zielkunde' te spreken als hij psychologie bedoelt? Maar stiekem denken veel mensen dat ze toch een ziel hebben. De ziel is volledige immaterieel, onzichtbaar, ontastbaar. Er zijn nog wel eens mensen geweest die er een gewicht aan hebben toegekend en hebben vastgesteld dat iemand na het uitblazen van zijn laatste adem een paar gram lichter is, maar dat blijkt allemaal op slechte metingen te berusten. En trouwens, met het veronderstellen van de ziel krijg je toch weer het probleem of de ziel iets onveranderlijks is of met je mee evolueert. Heb ik dezelfde ziel als toen ik een baby wa...

Waarom er geen leven is na de dood: een Stoïcijns opstel Ik zie de laatste tijd vaak mensen die al voor een deel vertrokken zijn van deze wereld. Soms is dat geestelijk - ze zijn een stuk van hun geheugen kwijt en van hun intellectuele vaardigheden -, soms is het lichamelijk - er ontbreekt een lichaamsdeel of een lichaamsfunctie. Als ik goed naar mezelf kijk, dan behoor ik tot beide categorieën, althans in beperkte mate. Ik heb me wel eens afgevraagd waar al die stukken van mensen gebleven zijn. Laten we eens van uitgaan dat we na onze dood in de hemel komen. Maar hoe komen we daar dan? Ik neem aan helemaal compleet, met alles d'r op en d'r aan. Dat zou echter betekenen dat die 20% van mijn gehoor die ik nu al kwijt ben, en straks een groter deel, dus ergens moet worden opgeslagen totdat ik dood ben. En van impotente mannen moet de potentie voorlopig even de kast in. Ik weet dat men de wederopstanding in China vroeger zo serieus nam dat eunuchen hun ontbrekend seksueel instru...